Kruisberg (Botterweck)

De Kruisberg vanuit Wahlwiller is er eentje in de categorie kort maar krachtig. Na een lichte ouverture (het stukje vanaf het bruggetje tot aan de afsplitsing van de kinkersweg) volgt een paar honderd meter grof geweld. Er zal best nog wel wat variatie zitten in het stijgingspercentage, maar in feite zal je vanaf het moment dat je de bomen hebt bereikt volle bak moeten rijden. Een klim waar mijn zitvlak en mijn zadel aan de voet van de heuvel afscheid nemen van elkaar. Zij zullen pas op de top weer bij elkaar komen. Niets geen cadans, gewoon er tegenaan kletsen. En je bereikt de bovenkant alleen als je jezelf kan laten geloven: pijn is fijn.

Bij een van de eerste keren dat wij de Kruisberg zouden beklimmen probeerden wij elkaar wijs te maken dat de Kruisberg een makkie is en dat wij dit pukkeltje wel eens zingend zouden bestormen. Sindsdien is het voor ons een traditie geworden om tijdens de beklimming 'potje met vet' te zingen... alhoewel, zingen...