Nee, je bent niet verkeerd gereden... Het is altijd erg leuk om het gezicht te zien van een fietser die voor het eerst in zijn leven de Keutenberg tegenkomt. Het begin van de klim blijft lang verborgen.
Je moet op de Engwegen eerst door een bocht naar rechts voordat de weg begint op te lopen. Een scherpe bocht naar links... DIT IS NIET WAAR HE?!?!?! Ja hoor, dit is wel waar! En het wordt nog heftiger na de bocht naar rechts... Maar troost je: gekker dan dit wordt het niet. Na een meter of honderd vlakt de beklimming af van ondoenlijk naar loodzwaar.
De echte klim duurt niet zo lang: na een meter of 300 ligt het plaatsje Keutenberg.
Het gaat erom dat je dit plaatsje fietsend hebt weten te bereiken. Daarna glooit de weg nog een beetje door, maar dat mag nauwelijks nog beklimming worden genoemd. Wij nemen zelf als eindpunt daar waar de Keutenberg en de Dode Man samenkomen. Dit doen wij omdat mijn voorkomen direct na het steilste gedeelte geschikt zou zijn als beeldmateriaal voor 'Faces of Death' (en het zou mijn reputatie niet ten goede komen wanneer anderen mij zo zien).
Keutenberg
1 opmerking:
De Keutenberg. Mijn eerste keer staat nog in het geheugen gegrift alsof het gisteren was. De aanloop langs de camping, een ploegmaat die naar boven wijst. "zie die mensen daar omhoog kruipen?" Ik denk nog: "Wel steil, maar zo erg zal het toch wel niet zijn". Bij "het witte boerderijtje" roept mijn ploegmaat: "schakelen, kleinste verzet dat je hebt". Mijn triple is nog nooit zo welkom geweest. Die eerste meters zijn schrikbarend. Daarna is het moordend tot aan het dorp en vervolgens valt het wel mee. Het blijft echter een vreselijk kuitenbijter en bij iedere tocht zie je wel mensen lopen.
Een reactie posten