Grensheuvel

De tweede heuvel in het trio dat ik bij de Piemert introduceerde. Daar waar ik de Piemert weinig inspirerend vond, was dit een heuvel die veel zo niet alles in zich heeft: een tweetal fraaie bochten, vlak voor het einde een verleidelijk restaurant aan de linkerhand en extra stuk venijn aan het eind van de klim. Onbegrijpelijk dat ik de Grensheuvel voorheen alleen maar als afdaling kende.

Een paar kilometer nadat je langs de camping de Wolfsberg op Hoogcruts en door het dorpje Noorbeek bent gefietst, kom je aan bij de voet van de Grensheuvel.
Het begint vrij soepel en makkelijk klimmend op de brede weg kom je bij de eerst bocht van de beklimming. Een buitenbocht, dus het blijft vrij soepel gaan. Langzaam wordt het iets steiler en na even doortrappen bereiken je de tweede bocht, een binnenbocht. Je denkt: binnenbochten zijn altijd wat heftiger, dus je geeft wat extra kracht om er door heen te komen. Vroeger zag je aan je linkerhand het restaurant "paNOORama" verleidelijk op je wachten. De laatste keer dat ik er echter langs fietste (begin december) was er geen sprake meer van deze gelegenheid. Dus helaas kan je dit niet meer als smoes gebuiken om de beklimming te onderbreken.

Met deze mijmeringen in het achterhoofd, verschijnt het venijn van de heuvel: nog een extra steil stuk! En hoe weinig inspirerend ik de Piemert ook vond, hij zat wel in mijn benen, en dat maakte dit laatste stukje extra zwaar.

Voor mijn gevoel had ik een enorme berg bedwongen en ik kwam daarom ook zeer voldaan boven. Wie schetst mijn verbazing bij het later lezen van de harde feiten over deze heuvel elders op het internet: slechts 'een pukkel' van nog geen 600 meter. Wat volgt is een vlotte afdaling naar Mheer en direct de derde heuvel van het trio: Dorpsstraat Mheer.

Mocht je overigens toch in de tweede bocht stukzitten, sla dan rustig af naar het parkeerterrein van voormalig restaurant paNOORama. Het uitzicht is de moeite waard!